- vienalangis
- vienalañgis, -ė adj. (2) NdŽ, DŽ1; Ser kuris su vienu langu: Tik dabar pamačiau, kad kambarys vienalangis, trijų kerčių, lentų grindimis J.Balt. Apsigyvenom tokioj vienalangėj klėtelėj, ir visą rudenį bulves kasėm rš.
Dictionary of the Lithuanian Language.